Zondag 9 juni 2019

St. Ignace – Marinette

Als afscheid gaan we vandaag ontbijten bij Java Joe. Het is zondag en dus druk. Voor veel Amerikanen is breakfast on Sunday een happening outside. Wij sluiten aan in de rij. Binnen is het niet al te groot en zit het helemaal vol, maar buiten zijn nog tafels vrij. Het is zonnig maar nog fris. Tijd voor een laatste gezamenlijke foto. We hebben heerlijke dagen samen gehad, veel bijgepraat en vooral ook veel lol samen gehad. It was a good family reunion.
Gerhard en Suzanne reizen terug naar Livonia en wij zetten onze reis voort naar Marinette (Wisconsin).

De tocht voert ons voornamelijk langs de oevers van Lake Michigan. Op sommige stukken zie je slechts kale dode bomen en drassige grond (swamp). Afgewisseld met stukken waar veel groen (loof en naaldbomen) te zien zijn met daartussen mooie (maar ook afbraak) summerhouses met garages waar minstens 2 maar meestal meer auto’s geplaatst kunnen worden. Ruimte genoeg hier op het platteland.

Onderweg zijn er weinig mogelijkheden om te stoppen voor het maken van foto’s, jammer maar we schieten zo wel lekker op. Ook informatie vergaren via internet is op dit platteland (in ieder geval voor T-mobile gebruikers zoals wij) een regelrechte ramp: geen verbinding ook al sta je direct onder een grote telecom-mast. Heel frustrerend. Dan maar op de ouderwetse manier en goed om je heen kijken of je een leuke uitspanning langs de weg tegenkomt.
En ja hoor, dat lukt. In Escanaba stoppen we bij Lund’s Ford River Pub & Grill voor een salade. We worden bediend door Mandy. Een leuke jonge vrouw die tijd heeft voor een praatje en laat weten dat ze een “friend” heeft in The Netherlands. Dat is mooi, want de meeste Amerikanen weten niet waar Nederland ligt, maar leven op als je ze uit de brand helpt door “Amsterdam” te noemen. Alsof Nederland niet meer is dan Amsterdam 😮 Maar hoe dan ook bedenk dat de meeste Amerikanen gedurende hun leven nooit de staat uitkomen waar ze geboren zijn. Wat dat betreft zijn wij Nederlanders wel zwervers, je komt ons overal tegen.

En dan komen we van Michigan in Wisconsin. Marinette ligt net over de grens. En we komen in een andere tijdzone en wel: Central Daylight Time (7 uren vroeger dan in NL). Dus de klok gaat weer een uur terug. Lekker verwarrend. Gelukkig gaan de laptop, iPhones en AppleWatch (als er verbinding is tenminste) automatisch over. De klok in de auto moet handmatig.

Van de Great Lakes hebben we er 4 van de 5 gezien (Lake Ontario: oppervlakte 19.000 km2, maximale diepte 245m; Lake Huron: oppervlakte 60.000 km2, maximale diepte 280m; Lake Superior: oppervlakte 82.000 km2, maximale diepte 406 m;
Lake Michigan: 58.000 km2 en maximale diepte 280m). Deze 5 meren bij elkaar (de vijfde is Lake Erie) zijn ’s werelds grootste zoetwater opslag. Wat mij betreft kunnen we voorlopig vooruit met water drinken ;-D

Onze hotelkamer in Marinette geeft vanaf de 6e verdieping een mooi zicht op de Menominee River. Het hotel ademt “Navy”. Hier is een werf waar de Amerikaanse Marine schepen bouwt. We zullen maar geen foto’s maken, want je weet maar nooit …. het huidige “Government” zou ons kunnen verdenken van snode plannen. Echter in de lounge bar/restaurant hangen ingelijste schetsen/tekeningen van enkele van de gebouwde schepen (onder andere de USS Fort Worth) en staan er dankbetuigingen van de mannen op die in het hotel hebben gelogeerd.

Het hotel heeft ook een redelijk uitgeruste gym, dus wanneer Jos op de kamer via zijn laptop naar de Formule 1 in Canada kijkt, kan ik mooi even wat oefeningen doen. Max komt niet verder dan een 5e plek en Nederland verliest van Portugal met 0-1. Zo sluiten we deze dag af.
Morgen maar op zoek naar een oplossing voor internet onderweg. Komt tijd komt raad 😉

Best Western Riverfront Inn, Marinette, WI