Woensdag 26 juni 2019

Blackfoot – Logan

We worden wakker met een stralend zonnetje. Temperatuur is goed: we hebben vannacht de airco uitgezet en het raam open. Stijgen de temperaturen overdag fors, de nachten zijn heerlijk koel. Dat kan wel zo’n 10-15 graden verschil uitmaken. Het hotel is helemaal volgeboekt (dat zagen we gisteravond al) en dus is het fijn dat wij op voorhand de kamers op onze route geboekt hebben. Vanmorgen is het druk in de ontbijtruimte. Vooral veel Aziaten zien we, maar ook een Nederlandse familie. Na het ontbijt en het inpakken rijden we via de 15 naar Potacello, McCammon en slaan dan af naar Lava Hot Springs (30). Het is een mooie route en we nemen de kans waar om foto’s te maken van het vrachtverkeer. Altijd leuk die stoere trucks op de foto te zetten en mijn vader is er gek op.

Tegen de tijd dat we ter hoogte van Soda Springs zijn zie ik een hoge waterfontein boven de dennen uitkomen. We gaan op onderzoek uit. Tot onze verrassing is hier ook een geyser!
De informatie leert dat deze geyser eenmaal per uur spuit. Waarom dit zo met de regelmaat van de klok gaat wordt al gauw duidelijk. Ten behoeve van Old Faithfull in Yellowstone Park wordt deze geyser gereguleerd. Anders zou dat ten nadele zijn van Old Faithfull. Diep onder de aardoppervlakte staat dit allemaal in verbinding en spuit Soda Springs eigenlijk harder en meer dan Old Faithfull. Zo worden de toeristen bij de neus genomen. Geeft niet: wij genieten van deze extra.

We volgen de 30 verder tot Montpelier waar we een trein spotten die op een zijspoor wacht op een tegenligger. Jos gaat dit filmen. (zie onderaan de pagina) Het is een mooi gezicht deze goederentreinen, vaak met meerdere locomotieven ervoor (of nog eentje extra er tussenin). Tja moet je hier wachten voor de spoorwegovergang dan is dat wel even een ander verhaal dan in NL. Je staat hier wel eventjes ….. 😛

De route voert verder via Cockeville, een stukje 89 en dan via de 30 naar Laketown en Bear Lake op 5924 ft. Een prachtig zoetwatermeer op de grens van Idaho en Utah. Het is ongeveer 63 meter diep. Men heeft het ‘de Caraïben van de Rockies’ genoemd vanwege het azuurblauwe water (ontstaan door het opgeloste kalksteen). Er zijn mooie stranden met ligbedden. Voor de watersporters zijn er waterscooters en waterskieën. Er zijn prachtige zomerhuizen en RV-parken. Voor vertier kan men terecht in Garden City. We treffen zelfs een fietspad langs de weg aan, hoe gek wil je het hebben in VS.

In Garden City nemen we de 89 naar Logan. Beter bekend als de Logan Canyon Scenic Drive. Dit is zo’n ontzettend mooie route door het Wasatch-Cache National Forest. We zien hellingen bedekt met dennen, afgewisseld met steile rotswanden, een glinsterende Logan River langs de omhoog kronkelende weg. Bij elke bocht word je weer verrast. We genieten volop.
Dat het ook gevaarlijk kan zijn blijkt als we bij de afdaling op een truck stuiten waarvan z’n fifth-wheel is gekanteld en op de zij midden op de weg ligt. We kunnen er gelukkig langs.

In Logan gekomen, vinden we ons hotel aan Main Street. Na het inchecken en de koffers naar de kamer gebracht te hebben, verfrissen we ons en lopen de stad in. Logan doet een beetje Europees aan: bakstenen gebouwen en winkels in plaats van een Mall. In de zijstraten lijkt het zelfs erg op Kitsilano (Vancouver – Canada) waar Rhonda en Kees een tijdje hebben gewoond. Wij gaan Italiaans eten in een authentiek woonhuis dat tot restaurant is omgetoverd, we zitten buiten in de tuin onder een groen bladerdak dat beschermt tegen de nog altijd felle zon.

Voor de statistieken: vandaag hebben we 3 staten gedaan: hoe???
Vertrokken vanaf Blackfoot – Idaho. Tussen Montpelier en Cockeville zijn we terug in Wyoming om vervolgens voor Laketown in Utah terecht te komen.
Morgen staat de blik gericht op Salt Lake 😀

Best Western Plus Weston Inn, Logan, UT