Blackfoot
We staan vroeg op en bij het ontbijt hebben we voor het eerst tijdens deze vakantie, naast de gebruikelijke bagels, biscuits en wit casino, een snee echt volkorenbrood. Lekker! We genieten van ons ontbijt. Dan sorteren we de was en stoppen 2 machines vol. En terwijl die draait ga ik lekker baantjes trekken in het zwembad. Als de wassen in de drogers zitten is het tijd om het verslag van maandag even te maken. De schone was vouwen we op en die gaat weer in de koffer. Dan gaan we op pad!
We zijn inmiddels in Idaho, en Blackfoot (waar we verblijven) staat bekend als de aardappelleverancier van Amerika. Al in 1850, toen hier de eerste pioniers kwamen, werden er aardappels gepoot en het gewas gedijde hier goed. Dat trok boeren aan en men ging niet alleen voor eigen consumptie verbouwen maar ook voor de verkoop. En dus is er hier een aardappel-museum 😆
Daar gaan we niet naar toe, maar we zien onderweg wel veel aardappelvelden. Het is warm en dus staan de sproeiers aan om te zorgen dat er voldoende water is bij deze hitte. Net als vroeger zie je dat de boeren ook nu nog de aardappeloogst opslaan in grote (moderne) schuren die half in de grond gebouwd zijn. We nemen aan dat dit is om het product koel te houden. Onderweg zien we een echt oude schuur en daar is zelfs het dak bedekt met plaggen. Zoiets als bij ons heel vroeger de plaggenwoningen in bijvoorbeeld Drenthe.
We rijden via Arco naar het Craters of the Moon National Monument. Het gebied (lange tijd gemeden door goudzoekers, boeren of ranchers) werd pas bekend toen geologen hier in 1901 en later in 1923 onderzoek deden. Dit gebied maakt deel uit van een veel grotere geologisch actieve zone die over honderdduizenden jaren in fases is ontstaan (vanaf Californië tot en met Yellowstone). Tussen 15000 en 2000 jaar geleden zijn hier de laatste erupties geweest die nu het Craters of the Moon-gebied vormen. Wetenschappers gaan er vanuit dat er in de toekomst nog wel meer uitbarstingen zullen volgen.
In het Craters of the Moon gebied is de vulkanische activiteit nu gedoofd en je ziet een heel merkwaardig landschap. Het is steenkoolzwart/bruin gekleurd met hier en daar giga grote kluiten of klonten. Er zijn grillig gevormde bergen/stenen maar ook conisch gevormde bergen. We beklimmen een berg ‘zwart gruis’ en krijgen zo een prachtig beeld van het gebied. Je kunt ver kijken en op die manier zie je tot waar de zwarte lavastromen zijn gekomen. De kleinere kraters zijn te bezichtigen. Sommige kraters/bergwanden worden nu mooi bedekt met hele kleine plantjes met gele en zachtroze bloemetjes.
Pikant weetje is dat men in de 60-er jaren hier trainde met de astronauten van het Apollo-project. Men was er vast van overtuigd dat de situatie op de maan sterk zou lijken op dit (lava)gebied. Later, nadat men voet op de maan had gezet, bleek dat de kraters op de maan het resultaat waren van ingeslagen meteorieten en dus geen vulkanische oorsprong hadden.
Op de heenweg werden we geïntigreerd door de plaatsaanduiding ‘Atomic City‘. Een heel klein plaatsje in de woestenij met een eigen ‘race track’ en vliegveldje! Op de terugweg zien we aan de linkerkant van de weg heel in de verte witte gebouwen staan. Langs de weg wordt heel duidelijk aangegeven dat het ten strengste verboden is het terrein te betreden. Ook een stoet van 12 witte touringcars zien we bij die gebouwen wegrijden over een route die nergens op de kaart wordt aangegeven (het is grijs gebied). Later als we achter de bus rijden zien we de aanduiding: Idaho National Laboratory. En bij een rest-area treffen we ook nog een bord aan ter verduidelijking. Voorwaar weet een interessante dag vandaag.
Best Western Blackfoot Inn, Blackfoot, ID