Zondag 16 juni 2019

Black Hills Tour

We willen vandaag een mooie trip maken en tegelijkertijd de nodige dingen zien in de Black Hills. We rijden bijtijds weg uit Custer via de 385 naar het Crazy Horse Memorial. Een Memorial om de cultuur, de taal en de herinnering aan de oorspronkelijke bewoners van de Verenigde Staten te gedenken. Ooit waren er bijna 600 stammen die het continent bevolkten, vanaf Canada tot ver in de Verenigde Staten. Op de vraag waar deze mensen zoal zijn gebleven, denk ik direct aan de opmerking die onze Amerikaanse schoonzus zo treffend en sarcastisch maakte: “We managed to kill them almost all”. Nadat ze verslagen waren – gedood of gestorven aan door de immigranten meegebrachte voor hen onbekende ziektes – werd aan de overlevenden gebieden (reservaten) toegewezen waar ze konden wonen. Dat is tot op de dag van vandaag nog zo.

Chief Henry Standing Bear vroeg rond 1939 namens alle Native Americans beeldhouwer Korczak Ziolowski (zoon van Poolse immigranten) om in de rotsen van de Black Hills een afbeelding te maken van een groot strijder en opperhoofd: Crazy Horse. Crazy Horse leidde namens de stammen die woonachtig waren in de Black Hills, de strijd tegen de Amerikaanse overname. In Fort Robinson werd hij gedood.

Het bouwen van het Memorial is in 1948 gestart en is tot op de dag van vandaag nog niet afgerond. Het stelt Crazy Horse voor galopperend op een paard en met uitgestrekte arm. Het beeld wordt 195 meter lang en 172 meter hoog. Nazaten van de beeldhouwer werken ook nu nog om het levenswerk van Korczak Ziolowski te verwezenlijken. Daarnaast is er door de (opgerichte) Foundation op het uitgestrekte terrein een Indian University en Campus gebouwd voor de Native Americans.

We hebben helaas het bouwwerk slechts van afstand kunnen bekijken, want vanwege het slechte weer (thunderstorms) reden de bussen, die je tot aan de voet van het monument brengen, niet. Er was genoeg te zien. Onder andere hebben we een voorstelling meegemaakt van muziek en dans, uitgevoerd door Lakota-indianen.

De route voerde ons verder naar de 244 tot bij Mount Rushmore. Op de foto’s die we gemaakt hebben lijkt het of de voormalig presidenten huilen, maar dat komt omdat niet alle steen na en forse regenbui was opgedroogd. George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Rooseveldt en Abraham Lincoln, zijn hier in de rotsen van de Black Hills vereeuwigd. Je wandelt er via de Avenue of Flags (zuilenrij) naar toe. Elke zuil stelt een staat voor. Op de zuil wordt de naam van de staat vermeld en wanneer deze is toegetreden tot de Verenigde Staten. Het mag dan de meest bekende Memorial zijn, maar we vonden het minder indrukwekkend. De presidentiële koppen zijn qua grootte 2/3 van het hoofd van Crazy Horse.

We vervolgen de route via de 16a (Iron Mountain Road) al slingerend in een bergachtig gebied met veel dennenbonen (het doet erg denken aan het Zwarte Woud in Duitsland) om vervolgens in Custer State Park te komen. Hier wordt het glooiend, en hebben we graslanden en weinig tot geen dennenbomen. Vanwege Vaderdag, hoeven we geen entree te betalen. Boffen wij even :;-D:
Hier zijn bizon-kuddes (buffalo’s) en ander wild. Maar behalve de muilezels (die er niet van nature wonen), en een bizon zien we slechts een enkele Whitetailed Deer. Het park is zeer de moeite waard. We genieten volop.

We maken het rondje af door het laatste stuk van de 87 te rijden van de Needles Highway (weer bergachtig en haarspeldbochten). We rijden door smalle tunnels (uitgehouwen uit de bergen) en komen langs vreemde rotsformaties (Needles). Een prachtig gezicht. We vragen ons af en toe wel af of de stenen wel op elkaar blijven liggen. Maar wij kunnen het na vertellen 😆

We sluiten deze lange dag af met een vaderdag-etentje bij Skogen Kitchen in Custer. Een tafeltje buiten op het terras. De heaters zijn aan, de laatste zon pakt ons nog. Wat een prachtig einde van een heerlijke dag.