Dinsdag 11 juni 2019

Black River Falls – Albert Lea

Als we vanmorgen het hotel verlaten gaan we eerst het stadje in. Het is klein (maar toch de grootste plaats in Jackson County – inwoners plusminus 3500, dat is minder dan op Terschelling) en typisch Amerikaans. Het stadje is in 1860 bij een grote brand vernietigd, maar is weer opgebouwd in 1861. Het huidige stadje heeft overstromingen en ander natuurgeweld overleefd. “Historic down town” zou goed zijn voor “great shopping”. Daarover kun je van mening verschillen. Er is wel een mooie (Aveda-) kapsalon, thuis ga ik ook naar een Aveda-salon 😆 . En natuurlijk verkoopt de hardware store ook wapens. Dat laatste is in onze ogen natuurlijk wel raar. Er zijn mooie beschilderingen op de panden die een deel van de historie en de inwoners vertellen. De hoofdstraat heeft mooie bloembakken aan de lantaarnpalen. Het geheel geeft een gezellige indruk. Buiten de hoofdstraat houdt het zo ongeveer ook op.

We verlaten Black River Falls en nemen een alternatieve route, te weten de 54. Het is landelijk en glooiend. We komen zelfs borden tegen die “haarspeldbochten” aangeven. Dat is voor ons iets anders dan de haarspeldbochten die je in de alpen (zoals Alpe d’Huez bijvoorbeeld) tegenkomt. Maar het rijdt erg leuk en elke bocht of heuvel levert weer een prachtig nieuw uitzicht op. Ook Amish hebben zich hier gevestigd, want we zien de waarschuwingsborden voor de langzaam rijdende koetsjes weer. Onderweg zien we de nodige fruittelers, voornamelijk appels. Van oorsprong lijken het Duitsers gezien de achternamen die op de naamborden langs de weg staan. De wilde bloeiende lupinen langs de weg leveren een mooie aanblik. Deze wilde bloemen vormen het voedsel voor de Karner Blue Butterfly, welke in 1992 nog met uitsterven bedreigd werd.

Wat we niet aantreffen is de elk. Sinds 2014 is er een klein aantal wilde dieren uitgezet in Jackson County. De bedoeling is dat het mag uitgroeien tot een populatie van ongeveer 400 stuks. Tja en dan? Ik denk even aan het drama van de Oostvaardersplassen. Maar onderweg zien we wel de nodige dode dieren (hertachtigen) aan de kant van de weg liggen.

Bij Winona kruisen we de Mississippi River die tevens de grens is tussen Wisconsin en Minnesota. Winona ligt lieflijk op en tegen beboste heuvels. Het doet ons erg denken aan plaatsen zoals je ze ook in Duitsland of Oostenrijk in de bergen tegenkomt. Hier en daar zien we zelfs een ‘vakwerk’-huis. In St. Charles is het tijd voor een koffiepauze. Het is een zeer karakteristiek koffietentje, maar heel gezellig en prima koffie. Dat laatste is een compliment want over het algemeen is de filterkoffie hier wat slapjes.

Langzaam maar zeker wordt het landschap anders en is het duidelijk dat we meer in de richting van de Great Plains komen. Het landschap blijft nog wat glooiend maar het is duidelijk dat hier grote boerderijen zijn met veel maisvelden.

In Albert Lea is het hotel vlakbij een winkelcentrum gevestigd. Eind van de dag doen we even heel huishoudelijk en leggen beslag op de ‘laundry-room’ om wat wasjes te doen en te drogen. Ze hebben hele grote wasmachines en hele grote drogers staan, dus dat schiet lekker op. Wanneer het bedtijd is hangt het delicate goed op een hanger te drogen en is de rest gewassen, gedroogd en gevouwen weer in de koffer gepakt. Morgen zien we wel weer verder.

Best Western Plus Albert Lea I-90/I-35 Hotel, Albert Lea, MN